Fizjoterapia

Kinesiotaping (plastrowanie dynamiczne)

Metoda terapeutyczna polegająca na oklejaniu wybranych fragmentów ciała plastrami o specjalnej strukturze. Jest jedną z metod tapingu. Została opracowana i spopularyzowana na początku lat osiemdziesiątych przez Japończyka dr. Kenzo Kase. Wykorzystuje się w niej specjalnie wytworzony plaster – Kinesio Tex Gold, wynaleziony przez dr. Kenzo Kase. Jest to plaster nie ograniczający ruchów, rozciągający się tylko na długość, o ciężarze i grubości zbliżonych do do parametrów skóry, niezawierający leków ani latexu, odporny na działanie wody, umożliwiający przepływ powietrza dzięki falowemu utkaniu.

Jednym z krajowych prekursorów i instruktorów metody jest Zbigniew Śliwiński, dr hab. prof. nadzw. UJK im. Jana Kochanowskiego w Kielcach.

Badania nad skutecznością KinesioTapingu, są prowadzone od momentu stworzenia tej metody przez dr. Kenzo Kase.

Badania wykazały dużą poprawę stanu pacjenta przy dotkliwych bólach w dolnej partii pleców.[1]

KinesioTaping ma również zastosowanie przy wzmacnianiu mięśni czworogłowych podczas ćwiczeń izokinetycznych (ćwiczenia z przystosowującym się obciążeniem) u kobiet.[2]

Metoda KinesioTapingu przy leczeniu paliatywnym, daje pozytywne rezultaty co dało efekt w badaniach polskich lekarzy.[3]

Jedno z badań naukowych wykazało poprawę w zakresie ruchów i bólu przy kontuzjach barku. Przy tym samym badaniu nie wykryto poprawy u młodych pacjentów z bólem ramienia.[4].